Lilian Finn is een 31-jarige auteur, spreker en designer, getrouwd met C. en moeder van N. (4). Haar hoofd is vaak een grote warboel vol anekdotes uit haar eigen leven. Favoriete plekje in huis: de wc, waar een groot bord hangt met foute magneetjes en foto’s van mooie momenten. In iedere column van haar hand, neemt ze je mee in haar gedachten en showt ze een magneet!
Geen tijd om te column te lezen? Luister hem dan direct hier! 👇
In 2010 ging ik met vriendinnen naar de bioscoop. Sex and the City the movie 2 was ein-de-lijk uit. Een scene uit die film is me altijd bijgebleven. Carrie vertelt aan de meiden dat zij en Big hun eigen regels schreven in hun huwelijk. Charlotte is het daar niet mee eens en de 2010-versie-van-Lilian ook niet. Ik kon me niet voorstellen dat je niet alle dagen met je geliefde zou willen zijn. Dat je dagen apart zou willen wonen en elkaar niet zou willen spreken. Carrie haalt haar schouders op en zegt dat iedereen zijn eigen ding moet doen.
Zes jaar verkering, waarvan vijf jaar als geregistreerd partners, vier jaar als ouders en twee jaar getrouwd, schaar ik me volledig achter Carrie. Manlief en ik hebben altijd ons eigen plan getrokken en gekozen wat voor ons zou werken. Ik was altijd lekker de hort op en de man was de huismus die niet zo nodig op pad hoefde. Dat veranderde uiteraard in de Corona tijd. Voor ons beide kwamen de muren op ons af. De man kwam er achter dat hij geen huismus was; hij zag alleen normaal gesproken voor zijn werk al zoveel mensen dat hij in zijn vrije tijd graag thuis was. Ik kwam er achter dat ik meer energie haalde buiten de deur en mijn eigen ding doen, dat letterlijk alles samen.
Er zijn zat stellen die graag meer tijd met elkaar willen doorbrengen. Wij hadden juiste behoefte aan meer uit elkaar zijn. Daarom kwamen we met een regel: maandag- en donderdagavond is me-time. Voor ons beide en gaat in zodra de kleine op bed ligt. Een avond dat we geen rekening met elkaar hoeven te houden en kunnen doen wat we willen. Met de voetnoot dat er wel iemand thuis moet blijven en de babymonitor in de gaten moest houden. Over het algemeen blijven we die avonden thuis. Ik kijk een slechte film of lees of schrijf wat, hij schildert de nieuwste Warhammer-poppetjes. Beide worden we daar gelukkig van.
Wat me vooral heel blij maakt, is het de vrijheid die het me onbewust gaf. Naast vrouw, moeder, vriendin, collega, dochter, zus te zijn, heb ik nu ook weer ruimte om mezelf te zijn.
Is het leven daarom altijd leuk, nu we zelf kiezen hoe we ons huwelijk indelen? Ik kan je één ding verklappen, dat is het zeker niet. Ook wij hebben onze ups en downs. Samen en zelf. Maar juist doordat we communiceren in onze behoeftes én tijd nemen om aan onszelf te werken, blijft er ruimte om samen te groeien. Dat is wat voor ons werkt.
Een nadeel; ik heb geen hobby’s die ik graag uitvoer. Scheelt weer dat ik twee avonden per week heb om uit te vinden wat ik zou willen oppakken.